In een casusrapport van een onderzoeksproject uitgevoerd aan het College of Veterinary Medicine van de Iowa State University werd slokdarmperforatie in de thorax (borst) van vijf paarden onderzocht. Hoewel perforatie van de slokdarm “een ongebruikelijke gebeurtenis is die om verschillende redenen kan optreden”, speelt de locatie waar de slokdarm is aangetast een rol in de prognose. Een intrathoracale ruptuur (in de borstholte) van de slokdarm heeft een ernstige prognose, kan spontaan optreden, heeft mogelijk geen voorgeschiedenis van obstructie (“choke”) en wordt mogelijk pas ontdekt als er sprake is van een secundaire pleuropneumonie (ontsteking van het weefsel dat de longen bekleedt). en de borstholte samen met longontsteking) heeft zich ontwikkeld.
In dit onderzoek werd gekeken naar 5 gevallen, waaronder een 15-jarige Friese merrie. De merrie werd vijf dagen na transport van Pennsylvania naar Iowa aangeboden aan de staat Iowa. Haar medische geschiedenis was onzeker, maar ze was niet ‘gestikt’ tijdens het transport. Bij onderzoek had ze koorts, was depressief en at ze niet. Haar hart- en ademhalingsfrequentie waren verhoogd, een echografie bracht vocht in haar borst aan het licht en haar bloedonderzoek was abnormaal. Er werden thoraxslangen geplaatst en het vocht werd aan beide zijden van haar borst afgevoerd. Ze werd agressief behandeld, maar bleef achteruitgaan. Plantaardig materiaal, overeenkomend met hooi, werd gevonden in de vloeistof die uit de rechterkant van haar borst werd afgevoerd, en de mogelijkheid van een scheuring van de slokdarm werd geopperd. Ondanks een ernstige prognose werd de merrie geopereerd, waar een scheur van 6,35 cm in de slokdarm werd gevonden, samen met caudale spierhypertrofie (vergrote dikte van de spierlaag van de slokdarm). De merrie werd op humane wijze geëuthanaseerd op de operatietafel. Enkele van de conclusies van deze groep zijn als volgt:
Spontane breuk van de intrathoracale slokdarm komt mogelijk vaker voor dan we denken.
Friezen hebben vermoedelijk een genetische erfenis van megaesophagus.
Mega-oesofagus is in verband gebracht met een spontane breuk van de slokdarm.
Paarden met mega-oesofagus kunnen zich presenteren met niet-specifieke symptomen, waarvoor geavanceerdere diagnostiek nodig is.
Het sterftecijfer van paarden met een intrathoracale slokdarmruptuur is buitengewoon hoog.
Hoewel mega-oesofagus in de klinische praktijk niet vaak voorkomt, kan pleuropneumonie als gevolg van slokdarmperforatie zich uiten met niet-specifieke klinische symptomen en moet hiermee rekening worden gehouden bij gevallen van pleuropneumonie zonder een duidelijke onderliggende oorzaak.
Wetenschappelijk artikel: Hepworth-Warren, KL et. al. “Intrathoracale slokdarmperforatie en secundaire pleuropneumonie: vijf gevallen” EVE juni 2015, pp. 283-290.
